środa, 31 sierpnia 2016

Dedykacje

                                                              Miało być candy, będzie w następnym poście.
                                               Skoro obiecałam zdjęcia różnym blogowiczkom, to spełniam obietnicę.
                                                 Podczas naszej letniej włóczęgi po południowej Francji, dotarliśmy
                                                        pod masyw Canigou. Jadąc drogą w stronę opactwa, nagle
                                                                           zahamowaliśmy  z piskiem opon.
                                                                Bo jak się nie zatrzymać, gdy się widzi takie coś!!

                                                 Eus-miejscowość wpisana na listę : Les plus beaux village de France.
                                                                       Przyklejona do gór i nimi otoczona.















                                       


                                                         W Eus ma swoje pracownie wielu artystów.
                            Od razu jeden warsztat wpadł nam w oko. A ja pomyślałam o Mnemosyne, która
                                z drutu, drewna i własnej wyobraźni -tworzy swoje  unikalne Mnemoludy.

                                           http://de-kupa-ge.blogspot.fr/p/ludy-z-drewna-i-zomu.html



                                                                                    Schody!!














                                                         I tacy tyczkarze mieszkają pod Eus:)












                                     A tu z innej beczki. Wnętrza sklepu, muzeum Sherlocka Holmesa.
                                                                             Dla Pantery.

                                                                http://swiattodzungla.blogspot.fr/
























                                       I wreszcie dla Kryzysowej Narzeczonej zbliżenie na zdjęcie.
             http://kryzysowanarzeczonablog.blogspot.fr/2016/08/produkty-do-pielegnacji-wosow-prosto-z_31.html


                               Zdjęcie mojej babci, Marianny(siedzi). Ma 17 lat, niedługo wyjdzie za mąż.
                                                 I nie będzie miała życia usłanego różąmi.







                                                                    Tu już, jako mężatka.









                                                  

                                                                 I wreszcie dla wielbicielek kocicy.
                                                                                     Luniaaa:)






                                             Bardzo Wam dziękuję za komentarze i wizyty na blogu.
                                                      Może prowadzenie go ma jednak sens?:)



piątek, 26 sierpnia 2016

Znowu trochę blue


                                                     Bardzo Wam wszystkim dziękuję za życzenia!
                                                                 To był naprawdę fajny dzień.

                                               Wrzucam trochę niebieskiego.Żeby było, jak należy;)

                                               Nawet hortensje się zniebieścily, specjalnie dla mnie:)

                                        Bardzo lubię stoliki z maszyn do szycia. Choc trochę szkoda, że te
                                maszyny już tak rzadko -szyją. Moja babcia cuda wyczarowywała na podobnym
                                                                                   Singerze.








                               Fotografia z lat dwudziestych,  babcia ma jakieś 17 lat. warkocze, wiele marzeń...
                                                                        Myślę o niej co dzień.
                                            Też kochała kwiaty, ogród i wciąż przemeblowywała dom.








                                                                     Kratki, kropki, kwiatki;)













 









                                                            A w następnym poście-rozdawajka!;)
                                                                             Zapraszam:)




wtorek, 23 sierpnia 2016

Soczysty sierpień

                                                      Lubię końcówkę lata. Te sierpniową i wrześniową.
                                                                 Za owoce, za obfitość wszystkiego.
                                                                       Za bukiety urodzinowe:)






























                                                           
                                                                     Za światło w ogrodzie:)















                                                                         Kosmos-cudaczek;)














                                                     Dobrego, słonecznego dnia wszystkim życzę:)


wtorek, 16 sierpnia 2016

Faza na kolory

                                                                     Wzięło mnie. Znowu:)
                                        Wczoraj przeglądałam  stare zdjęcia, szukając czegoś dla znajomej.
                                               Zatrzymałam sie przy kwiatach, kolorach lata i jesieni.
                                                             Taka zwyczajna rzecz-a taka piękna.
                                                                  Kto nam tak koloruje świat?





                                      Takie polskie jabłuszka na przykład, pachnące, soczyste i rumiane.
                                                      Tutaj, takich nie mamy. Tęsknię za tym smakiem.
                                                     Te akurat-tegoroczne, przywiozłam sobie z Polski.








                                              Poziomki z naszego ogródka. Jak krasnalowe czapeczki:)










                                                                       I kwiaty, kwiaty...



































 


















































































                                         Jak dobrze, że co dzień mogę tak barwnie widzieć świat.
                                                Co nie oznacza wcale, że noszę różowe okulary.
                                                                           Dobrej nocy:)




piątek, 12 sierpnia 2016

Na praskim brzegu

                                                     Na warszawskiej Pradze, mieszkałam kilka lat.
                                      Mnie, Ślązaczce, bliskie były praskie klimaty. Podwórka, odrapane
                                                                kamienice, szemrane zaułki.
                                                                Otwarci, autentyczni ludzie.
                             Do tego najpiękniejsza panorama Warszawy, którą docenił  nie tylko Canaletto.
  
                                                           Praga się zmienia, na Pradze dużo się dzieje.
                                       Po raz drugi, wzięliśmy udział w letniej imprezie Otwarta Ząbkowska.

 http://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/1,34862,20390797,praga-polnoc-kulturalny-deptak-czyli-zabkowska-znow-otwarta.html

                                                          Warto odwiedzić to wyjątkowe miejsce.
































                                                   Pajda ze smalcem i ogórkiem-smaki dzieciństwa.







                                                                       Słuchamy poezji.








                                                        I jeszcze kilka migawek z praskimi perełkami.
                                          Widok z naszego okna. na kopuły cerkwi Św. Marii Magdaleny.

 




















                                                                          Mural na Stalowej

















                                 
                                           Kamienica na Stalowej, odnowiona z wielką pieczołowitością(ta cegła!).
                                                                       Mieści się w niej hotel i restauracja.
















                                                               A jedząc, można kontemplować sztukę.















                                 Praga najbardziej zmienia się dzięki sztuce właśnie i dzięki artystom, którzy
                                                                  powoli biorą Pragę we władanie.



                                                 A w następnym poście, znowu trochę o Warszawie:)